میثم محمدخانی، نویسنده و کارگردان سینمای کوتاه دیده شدن فیلم‌های خود را در جشنواره‌های ایرانی، توسط مردم را لذت بخش‌تر از حضور بین‌المللی دانست.
به گزارش روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران به نقل از برنا، میثم محمدخانی نویسنده و کارگردان فیلم‌های کوتاهی چون «هناسه»، «گرسنگی»، «مترسک»، «برادر گُلی»، «جان‌درد»، «ابله»، «اسب دریایی» و… که پیش از این سابقه دستیاری در فیلم‌های «آشیانه‌‌ای در باد»، «شکلات تلخ»، سریال «نوار زرد» و… را داشته است، درباره نبودِ فیلمنامه‌های اصولی، حضور در جشنواره‌ها و… با خبرنگار خبرگزاری برنا گفت‌وگویی داشته است که در ادامه می‌خوانید.
از آن‌جایی که شما، هم کارگردان و هم نویسنده‌ی فیلم کوتاه «هناسه» هستید، بگویید داستان و ایده‌ی این اثر از کجا آمد؟
ایده‌ی این فیلم از زلزله‌ی سرپل ذهاب به ذهن من آمد. به یاد دارم اخبار ۲۰:۳۰ تصاویر خانه‌‌‌ای را نشان داد که بعد از زلزله پنج_شش بادکنک روی دیوارهایش به جا مانده بود. این تصاویر مرا به شدت تحت تاثیر قرار داد و چون درد مردم، دغدغه من است، سعی کردم فیلمنامه آن را بنویسم.
از سختی‌های ساخت «هناسه» و انتخاب بازیگران فیلم برایمان بگویید.
یکی از دشواری‌های این کار انتخاب لوکیشن‌هایی بود که می‌بایست شبیه به کردستان و معماری آن منطقه باشد. در کنار آن باید بازیگرانی انتخاب می‌کردیم که گویش سر پل ذهابی داشته باشند که البته توانستیم با مشاور لهجه این اتفاق را رقم بزنیم و تا حدودی بازیگران را به آن گویش نزدیک کنیم.
دلیل انتخاب این نام برای فیلم‌تان چه بود؟
وقتی فیلمنامه را می‌خواندم به این نقطه رسیدم که رابطِ عشق و علاقه‌ی بین مادر و دختر، نفسِ مادر است. با جست‌وجو در اینترنت و مشورت با دوستان کُردم، به این واژه‌ی کُردی به معنای «نفس» رسیدم.
نقش حمایتی سازمان‌ها و مراکز دولتی از سینمای کوتاه چگونه است؟
نقش حمایتی سازمان‌ها تا حدودی خوب است. انجمن سینمای جوانان از فیلمسازان فیلم کوتاه حمایت مالی می‌کند اما به نظرم باید بودجه‌‌ی بیشتر و امکانات خاصی مانند: تجهیزات، لوکیشن رایگان و… در اختیار فیلمسازان قرار بگیرد.
دلیل عدم تنوع ژانر در فیلم‌های کوتاه امروز چیست؟
ژانر براساس ویژگی‌های ظاهری و زیباشناسی آثار مشخص می‌شود این اواخر در جشنواره‌های گوناگون تنوع و پرداختن به موضوعات مختلف امیدوارکننده شده است. از نگاه من اگر حمایت‌های بیشتری از فیلمسازان جوان صورت بگیرد شاهد اتفاقات بهتری خواهیم بود.
در ساخت فیلم کوتاه چه اندازه به‌کارگیری عوامل حرفهای، مهم و تاثیرگذار است؟
اگر بودجه اجازه بدهد اشکالی ندارد که عوامل حرفهای وارد پروژه شوند اما در کل معتقدم فیلم کوتاه جای رشد و نمو جوانان است بنابراین باید این فرصت را به تازه‌واردهای باانگیزه بدهیم تا بتوانند خودی نشان بدهند. من به شخصه زیاد موافق حضور عوامل نامدار نیستم و در ساخت آثارم سعی می‌کنم با افراد ناشناخته و کاربلد کار کنم.
از چالش‌های ساخت فیلم کوتاه بگویید.
بزرگترین و مهم‌ترین چالش ساخت فیلم کوتاه، فیلمنامه است. ما در این بخش بسیار ضعیف هستیم. علاوه بر نبودِ فیلمنامه‌های خوب و اصولی، پول و سرمایه هم چالش دیگری است که اگر دولت و انجمن‌ها از ما حمایت نکنند عملا نمی‌توانیم کاری از پیش ببریم.
راه حل بازگشت سرمایه در فیلم کوتاه چیست؟
فیلم کوتاه، بازگشت سرمایه ندارد بنابراین بسیار سخت می‌توان پولی که برای ساخت و پست‌پروداکشن هزینه کرده‌ای را پس بگیری مگر این‌که برای فیلمت در جشنواره‌های بین‌المللی اتفاقات خوبی رقم بخورد و به دلار جایزه بگیری.
چرا فیلمسازانِ فیلم کوتاه بعد از ساخت چند اثر به ساخت فیلم بلند تمایل پیدا می‌کنند؟
همیشه ساخت فیلم‌های بلند قلقلک‌دهنده است چرا که ما تمایل داریم حرف‌هایمان را بیشتر و در فیلم‌های بلندتر بیان کنیم. فیلم‌های بلند، این زمان و اجازه را می‌دهند که ما حرفهای ناگفته‌ی خودمان را مطرح کنیم. بعد از ساخت چند فیلم کوتاه و تجربه‌های گوناگون می‌توان از فیلم‌های کوتاه به سمت فیلم‌های بلند رفت که قطعا این موضوع اتفاق خوشایندی برای یک کارگردان محسوب می‌شود.
در حال حاضر مشغول چه کارها و فعالیت‌هایی هستید؟
مشغول تدارک فیلم جدیدم «دکمه» هستم. زمانی که سولماز اعتماد این طرح را به من پیشنهاد داد بسیار تحت‌تاثیر قرار گرفتم و از خط داستان خوشم آمد. این فیلم در کاشان فیلم‌برداری می‌شود و داستان پیرزنی ۷۵ ساله را روایت می‌کند که قصد درس خواندن دارد.
فیلم کوتاه «هناسه» به نوزدهمین دوره‌ی جشنواره‌ی نهال راه پیدا کرد و بسیار مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت. حضور فیلم‌ها در جشنواره‌ها و کسب جوایز چه اندازه می‌تواند به دیدن شدن و رشد و پیشرفت فیلمسازان کمک کند؟
تشویق مردم و پس از آن برگزیده شدن از سوی هئیت‌داوران و اهدای جوایز از جشنواره‌های مختلف اتفاق خوبی برای فیلمسازان است. البته این را بگویم که جشنواره‌های داخلی برای من مهم‌تر از جشنواره‌های بین‌المللی است، چرا که دیده شدن فیلمم در ایران، توسط مردم خودم و هم‌زبانانم لذتی دوچندان دارد.
