جستجو
سهیلا پورمحمدی مطرح کرد:

کارگردان حاضر در جشنواره حوا: میان تصویر واقعی زنان با آنچه امروز در فضای رسانه‌ای و هنری ارائه می‌شود، فاصله بسیار زیادی است.

به گزارش خبرگزاری روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران به نقل از خبرآنلاین، سهیلا پورمحمدی کارگردان فیلم کوتاه «جان‌داد» از آثار راه‌یافته به نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم «حوا» درباره این اثر توضیح داد: فیلم کوتاه «جان‌داد» درباره دختر نوجوانی است که بعد از مواجهه با مرگ مادرش، از آنجایی که در دنیای کودکانه خود، مفهومی برای مرگ قائل نیست، نمی‌تواند آن را بپذیرد. از آنجایی که این دختر به تنهایی با پدرش در حاشیه یک مرداب زندگی می‌کند و پدرش هم صیاد ماهی است، این دختر جان دادن ماهی‌ها را با صحنه مرگ مادرش مقایسه می‌کند و این صحنه‌ها او را آزار می‌دهد. به همین دلیل می‌خواهد تلاش کند تا ماهی‌هایی که به‌نوعی پدرش با صید آن‌ها امرارمعاش می‌کند را از مرگ نجات دهد.

این کارگردان با اشاره به دشواری‌های ساخت این فیلم توضیح داد: برای من بسیار مهم است که در لوکیشن‌های بکر فیلم‌هایم را بسازم. بخشی از سختی‌های ما هم برای این فیلم پیدا کردن لوکیشنی بکر در گیلان و البته رساندن تیم تولید به آن لوکیشن بود. این لوکیشن در دل یک مرداب قرار داشت و به همین دلیل ما در هر نوبت باید چندین ماشین عوض می‌کردیم تا به نقطه موردنظر برسیم. دلیل این اتفاق هم این است که ما نیروهای متخصصی در شهرستان‌ها نداریم و عوامل یک فیلم را به سختی می‌توانیم جمع کنیم.

وی ادامه داد: نکته دیگر هم این است که معمولا تجهیزات به‌روز فیلمسازی هم در تهران متمرکز است و ما باید در کنار عوامل، تجهیزات موردنظر خود را هم به شهرستان منتقل می‌کردیم. با توجه به بودجه محودی که یک فیلم کوتاه می‌تواند داشته باشد، این سختی‌ها در فرآیند تولید در شهرستان مضاعف هم می‌شود.

پورمحمدی درباره بازنمایی تصویر زن ایرانی در سینمای ایران هم گفت: صادقانه این است که جز تعداد انگشت‌شمار از آثاری که موفق به بازنمایی درست تصویر زن ایرانی شده‌اند، نه در سینمای بلند و نه در سینمای کوتاه، ندیده‌ام آثاری را که پراخت مناسبی به مشکلات زنان داشته باشند و زیست واقعی ما زنان را به تصویر بکشند. همیشه در روایت‌های سینمایی شاهد یک سری سانسورها از یک سو و تقدس‌سازی‌ها از سوی دیگر بوده‌ایم که هیچ‌کدام حقیقی نیست. چهره واقعی زن ایرانی در لابه‌لای روایت‌هایی از این دست پنهان مانده است.

این کارگردان تأکید کرد: میان تصویر واقعی زنان با آنچه امروز در فضای رسانه‌ای و هنری ارائه می‌شود، فاصله بسیار زیادی است. بخشی از این اتفاق ناشی از فرهنگ ماست که برخی جایگاهی مقدس برای زن قائل هستند و او را عاری از هر اشتباهی تصور می‌کنند که این برداشت واقعی نیست. زنان مانند همه موجودات دیگر، عادی‌تر از آن چیزی هستند که در مدیا تصویر می‌شوند. از طرف دیگر هم برخی زن را به‌شدت آسیب‌پذیر نشان می‌دهند. هیچگاه حد میانه و تعادل را در روایت تصویر زن حفظ نکرده‌ایم.

بخش ویژه «کتاب و سینما» در چهل‌و...
«آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه ...
روایتی از استعمار اروپاییان با ...
افزایش سقف حمایت «انجمن سینمای ج...
از فیلم‌سازی «بدون دیالوگ» تا خن...
«آخرین شیهه اسبی که خواب پروانه ...

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *