«دم اژدها» فیلم جسورانه‌ای است به کارگردانی سعید کشاورز که در بسته فیلم کوتاه «وضعیت قرمز» در سینماهای هنروتجربه در حال اکران است. فیلم با رویکردی انتقادی و آسیب شناسانه به نظام آموزشی می نگرد بدون اینکه در فضای آموزشی یا لوکیشنی مثل مدرسه و کلاس روایت شود. قصه درباره دو نوجوانی است که بر سر فروش مواد مخدر و دریافت پول آن با کسی درگیر می شوند که ناظم مدرسه آنهاست. هولناکی قصه دقیقا در همین پارادوکس نهفته است. در اینکه ناظم مدرسه که وظیفه تربیت و پرورش دانش آموزان را به عهده دارد آنها را در مسیر خلافکاری و فروش مواد قرار داده و از آنها سواستفاده مالی می کند. در واقع ما در این فیلم کوتاه با یک آشنایی زدایی دردناک مواجه هستیم. آشنایی زدایی از چهره ای که همواره نماد نظم و تربیت و مسئولیت پذیری نسبت به دانش آموزان است و در اینجا به ضد موقعیت و نقش خود بدل می شود. کارگردان چه انتخاب هوشمندانه ای در انتخاب بازیگر نقش ناظم می کند. انتخابی که خودش یک آشنایی زدایی از بازیگر این نقش یعنی سیاوش چراغی‌پور است که مخاطب همواره تصویری مردی مهربان و خوش اخلاق و آرام از او در ذهن خود داشته و اینجا با چهره ای تاریک و خشن و ترسناک از او مواجه می شویم. چراغی‌پور هم به خوبی از پس این نقش برمی آید و می تواند تا حدود زیادی تصویر کلیشه ای از نقش های پیشین خود را در ذهن مخاطب بشکند و با چهره جدید و متفاوتی جلوه کند.
قصه «دم اژدها» در یک ساختمان خرابه و متروک روایت می شود که خود به نمادی از آوارگی شخصیت های نوجوان قصه دارد. عقربی هم که به یکی از آنها نیش می زند به نمادی از زهرآلود بودن موقعیتی دارد که آنها در آن هستند. زهرآلود بودن ناظمی که به جای هدایت دانش آموزان به تعلیم و تربیت از آنها جهت بهره برداری مالی در یک کار خلاف استفاده می کند. در واقع این زهر خوردن از خودی و از درون است. از کژکارکردهای فضای آموزشی که به ضد خود تبدیل شده و به جای آگاهی به سمت ویرانی حرکت می کند. فیلم در واقع تصویر کلیشه ای و اسطوره ای از ناظم را شکسته و نشان می دهد همیشه منادیان آموزش و تربیت، اسوه های اخلاقی نیستند و گاهی به جای هدایت موجب گمراهی می شوند.
از امتیازهای خوب فیلم می توان به بازی تاثیرگذار و قابل قبول دو بازیگر نوجوان اشاره کرد که باورپذیر و ملموس بازی می کنند و بخش مهمی از بار حسی و عاطفی قصه را بر دوش کشیده و اثربخشی قصه را تقویت می کنند. فیلم گرچه تلخ و گزنده است اما به همان اندازه تلنگر می زند و آسیب های دوران نوجوانی و نظام آموزشی را با درهم تنیدگی آنها در یک قصه روایت می کند.
منبع: سایت هنر و تجربه
