سحر فعله‌گری متولد ۱۳۷۰ کرمانشاه و دارای تحصیلات کارشناسی ارشد است. وی عکاسی را از تیرماه۱۳۹۴ و با حضور درکلاس‌های عکاسی انجمن سینمای جوانان کرمانشاه آغاز کرد و سپس با عضویت در واحد عکس انجمن سینمای جوان کرمانشاه در زمینه عکاسی مستند اجتماعی به فعالیت مستمر پرداخت. در کارنامه هنری وی برنده نشان عکاس سال مطبوعاتی ایران،حضور در نمایشگاه SDN نیویورک ، نامزدی هشتمین جایزه عکس شید، حضور در جشن تصویر سال(بخش مستند) ، حضور در جشنواره عکس راه آهن، حضور در جشنواره عکس دوربین.نت، کسب جایزه فرشته، نفر برگزیده جشنواره هنرهای تجسمی استان کرمانشاه، حضور در جشنواره بین المللی سلامت روان و شرکت در ۷ نمایشگاه گروهی عکس به چشم می‌خورد. به بهانه شصت و دومین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان- شبدیز ۱۴ تا ۱۷ اسفند ماه در کرمانشاه برگزار می‌شود، طاهره یزدانیان گفت‌وگویی با وی انجام داده که در ادامه می‌خوانید.
- چرا عکاسی مستند؟
در عکاسی مستند می‌توان به شرایط جامعه، محیط زندگی خود، آدم‌ها و دغدغه‌های آن‌ها نزدیک شد. علاوه بر این می‌توان روابط انسان‌ها با خود، دیگران و محیط اطراف‌شان را به تصویر کشید.
- آیا سبک دیگری هست که خواهان تجربه کردنش باشید؟
در حال حاضر خیر. تمام تمرکز من بر عکاسی مستند است ولی ممکن است در آینده سبک‌های دیگر را تجربه کنم.
- با توجه به سبکی که عکاسی می‌کنید، نیازمند این هستید که همیشه آماده باشید برای ثبت تصاویرتان. این مهم را چگونه برنامه‌ریزی می‌کنید؟
یکی از مهم‌ترین مولفه‌ها این است که شما دید خود را تقویت کنید تا بتوانید تصاویر مهم را تشخیص داده و ثبت کنید. یعنی آنقدر ببینید و عکس بگیرید که در لحظه بفهمید این تصویر منتج به عکسی خوب خواهد شد یا نه و تجربه در این امر بسیار موثر است
- برای انتخاب سوژه‌های‌تان از پیش گرا می‌گیرید؟
به هر حال در عکاسی مستند شما بسته به یک دغدغه ذهنی به سراغ سوژه‌ها و عکاسی می‌روید. این امر به خصوص در مجموعه عکس مشهودتر است. شما نیاز دارید با یک پیش زمینه‌ی ذهنی موضوع را انتخاب کرده و به آن بپردازید. اما گاهی هم پیش می‌آید که شما بدون گرا عکاسی می‌کنید مثل عکاسی خیابانی.
- آیا شما با آدم‌های عکس‌های‌تان رابطه متقابل برقرار می‌کنید؟
ارتباط گرفتن با سوژه‌های انسانی، یکی از لازمه های عکاسی مستند است این امر باعث می شود حس سوژه را بهتر درک‌کنیم و علاوه بر اینکه می‌توانیم با دید بهتری از سوژه عکاسی کنیم، این حس را در عکس هم منتقل کنیم. من همیشه سعی بر این داشته‌ام این ارتباط را تا حد ممکن داشته باشم و از آن برای ایده‌پردازی استفاده کنم.
- در مستند اجتماعی تا چه حدی با ویرایش موافقید و از آن استفاده می‌کنید؟
امروزه مسئله ویرایش عکس‌ها یک موضوع پذیرفته شده است. این ویرایش باید تا جایی باشد که به هویت مستند بودن عکس خدشه وارد نکند و بتواند فضای عکس را در حد معمول بهبود ببخشد.
- کتاب خاصی هست که بخواهید برای علاقه‌مندان به این سبک معرفی کنید؟
از نویسندگان ایرانی کتاب‌های” عکاسی مستند“ نوشته‌ی علی‌اکبر شیرژیان و “عکاسی و نظریه” نوشته‌ی مهدی مقیم‌نژاد و از نویسندگان خارجی کتاب‌های “تماشای رنج دیگران” نوشته‌ی سوزان سانتاگ و” نشانه‌شناسی در عکاسی” گوران سونسون را پیشنهاد می‌کنم.
- شما عکاسی را علم می‌بینید یا هنر و یا تلفیقی از این دو؟
عکاسی یک هنر است. علم عکاسی را افراد زیادی می‌آموزند اما آنچه شما را به یک عکاس درجه یک تبدیل می‌کند بدون شک هنر شما است.
- از عکاسانی که در حیطه عکاسی مستند فعالیت می‌کنند کارهای کدام هنرمند بستر لازم را برای اندیشیدن و تامل برای مخاطب اثر را فراهم می‌کند؟
از عکاسان ایرانی می توانم مهدی وثوق‌نیا، مجید سعیدی و نیوشا توکلیان را نام ببرم و عکاسان خارجی الکس وب، لو نان، جوزف کودلکا و مارتین پار و همچنین عکاسان مدرنی مثل الک ثوث با نگاه خاص خود امکان تفکر در آثارشان را فراهم می‌کنند.
ابزار به شکل حرفه‌ای چه تاثیری بر ماهیت آثار خلق شده می‌تواند داشته باشد؟
ابزار تا آنجا که بتواند محدودیت‌های محیط عکاسی را برای شما بر طرف کند مهم است اما همه چیز به دید عکاس بستگی دارد چه بسا افرادی که با دوربین‌های نه چندان حرفه‌ای و حتی گوشی همراه عکس‌های بسیار قابل تاملی می‌گیرند.
- در آخر اگر صحبت خاصی مد نظرتان هست بفرمایید.
از همه عزیزان در انجمن سینما جوان کرمانشاه و واحد عکس این انجمن بابت کمک‌های بی دریغ‌شان کمال تشکر را دارم و بسیار خوشحالم که جشنواره شبدیز این اتفاقات فرهنگی مهم، در شهر کرمانشاه برگزار می‌شود. امید که باعث اعتلای هرچه بیشتر فرهنگ این دیار باشد.
