به گزارش روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران به نقل از «پایگاه خبری فیلم کوتاه»، نویسنده و کارگردان فیلم کوتاه «آهو» جشنواره فجر را قدیمی‌ترین و معتبرترین اتفاق سینمایی ایران دانست و افزود: بسیاری از فیلم‌های صاحب نام سینمای ایران در فجر دیده و تحسین شدند. به همین دلیل متعلق به تک تک فیلمسازان ایرانی است و چه خوب است که این جشنواره ملی، همه را در برگیرد. مسلما هر جشنواره و اتفاق هنری مثل فجر که به فیلم‌های کوتاه، فرصت دیده شدن و نقد شدن دهد در آثار بعدی فیلمسازان فیلم کوتاه تاثیرگذار است.
رضوی در خصوص جایگاه فیلم کوتاه در جشنواره فجر گفت: اگر همه فیلمسازان فیلم کوتاه بتوانند آثارشان را به طور مستقل به جشنواره بفرستند و فیلم‌ها با حضور نمایندگان منتخب انجمن‌های صنفی فیلم کوتاه، بازبینی و داوری شوند، بخش فیلم کوتاه می‌تواند یکی از پربارترین بخش‌های جشنواره باشد، جایی که صداهای تازه و تجربه‌های نو، امکان دیده شدن و مورد تقدیر قرار گرفتن، پیدا می‌کنند. در نهایت، آینده سینمای ایران از دل همین فیلم‌های کوتاه شکل می‌گیرد. به همین دلیل فیلم کوتاه جایگاه مهمی در جشنواره فجر دارد.
مهسا رضوی در خصوص ایده ساخت «آهو» گفت: طرح اولیه فیلم آهو را سه سال پیش براساس تجربه‌های شخصی و همچنین مشاهداتم از زندگی زنان مهاجر و دانشجوهای خارجی در شهر تورنتو نوشتم که سعی می‌کنند به‌رغم تمام مشکلات، زندگی‌شان را در کشوری تازه، از نو بسازند. بِدباگ یا ساس آفت بعضی از آپارتمان‌های قدیمی – و اکثرا مهاجر نشین – تورنتو است، به سرعت تکثیر می‌شود و به سختی و با سم پاشی‌های مکرر و همکاری همه اهالی ساختمان از بین می‌رود. ایده «آهو» اینجا شکل گرفت، دختر دانشجوی مهاجری که علاوه بر مشکلات شخصی مثل بی‌پولی، حساسیت شدید به ساس، بی‌خوابی و پایان‌نامه‌ای که باید تا آخر ماه تمام شود، باید اهالی ساختمان رو به زوال را به سم‌پاشی و پاک کردن از ساس وا دارد و انگار حل هر مشکل در گرو حل مشکلی دیگر است. این تلاش آهو را ناخواسته درگیر زندگی زن همسایه و شریک آزارگرش می‌کند. در واقع فیلمنامه اصلی، داستان زندگی این دو زن همسایه بود که موازی هم پیش می‌رفت؛ اما برای نسخه فیلم کوتاه، داستان را روی شخصیت آهو متمرکز کردم.
رضوی در خصوص ژانر فیلمش گفت: «آهو» مثل فیلم‌های قبلی‌ام، درام رئالیستی است. این ژانر مورد علاقه‌ام در سینماست و قصه‌هایم را در این ژانر، بهتر روایت می‌کنم. اما این علاقه متعصبانه نیست. سینما هم مثل هنرهای دیگر مدام در حال تحول و بازنگری در خود و جستجوی تجربه‌های نو و تازه است. من هم دوست دارم ژانرهای دیگر را تجربه کنم، اگر فضا و امکانات بهتری برای تصویر کردن قصه، فراهم کند.
رضوی که عضو آکادمی سینما و تلویزیون کاناداست درباره تولیدات مشترک دو کشور و نحوه ساخت فیلم خود در خارج از ایران گفت: براساس تجربه شخصی، فیلمسازی مستقل در کانادا به این معنی که مانند فیلم «آهو»، فیلمساز شخصا مسئول تهیه سرمایه و پیدا کردن عوامل و مسائل اجرایی فیلم باشد مشکلات خاص خودش را دارد و این مشکلات در روزگار کرونا خیلی بیشتر شده است.
اما شخصا باور دارم که به‌رغم تمام سختی‌ها، هر فیلمسازی در کشور مادری‌اش، جایی که با دل و جانش زیسته و درکش کرده است، بهتر می‌تواند فیلم بسازد.
مهسا رضوی ادامه داد: هر سه فیلم کوتاه من محصول مشترک کشورهای ایران و کاناداست. ذوق و سلیقه، دقت و توانایی بچه‌های ایران، خیلی از اوقات به ایده‌ها و تصویرهایی که در ذهن دارم نزدیک‌تر است. سابقه فیلمسازی من در چند سال گذشته همراه با تجربه‌هایی مثل صداگذاری، موسیقی، تصحیح رنگ، تدوین، مشاوره‌ها و… نشان داده است که این همکاری‌ها می‌تواند برای هر دو طرف پُربار باشد و امیدوارم که بیشتر تجربه و تکرار شود.
رضوی در خصوص ادامه روند فیلمسازی‌اش بعد از «آهو» گفت: در حال حاضر مشغول بازنویسی فیلمنامه اولین فیلم بلند سینمایی‌ام هستم. این فیلمنامه بلند، برنده جایزه تحقیق و آفرینش از شورای هنر کانادا شده است و هم‌زمان در حال پیش تولید و تامین سرمایه فیلم هستم.
چهلمین جشنواره فیلم فجر به دبیری مسعود نقاش‌زاده از ۱۲ تا ۲۲ بهمن ماه ۱۴۰۰ برگزار می‌شود.