جستجو
صفر تا صد جشنواره فیلم کوتاه تهران به روایت فیلم‌سازان؛

 

بابک مصطفوی، کاوه قهرمان و حامد ستاری سه فیلم‌ساز سینمای کوتاه باتوجه به نزدیک شدن زمان برگزاری سی‌ونهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران درباره این جشنواره سینمایی و وضعیت فیلم کوتاه توضیح دادند.

 

به گزارش ستاد خبری سی‌ونهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به نقل از روزنامه هنرمند، بررسی ابعاد و مختصات جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران از زبان فیلم‌سازان و اهالی آن به عنوان رویدادی که در آستانه برگزاری سی‌ونهمین دوره خود قرار دارد و حالا برای دومین سال پیاپی است که به عنوان جشنواره‌ای مورد تایید آکادمی اسکار اعتبار ویژه‌ای یافته و جزو سه جشنواره آسیایی است که این عنوان را دریافت کرده است، اهمیت زیادی دارد. سینماگران فیلم کوتاه عمدتا انگیزه خود را از حضور در این رویداد بین‌المللی دیده شدن فیلم‌هایشان و یافتن فرصتی برای به اشتراک گذاشتن تجارب خود می‌بینند. در این دوره از جشنواره پرداختن به ژانرهای مختلف به جهت پرهیز از مواجهه با آثار یکدست یا کپی برداری شده از سینمای مرسوم و عمدتا ملودرام‌های اجتماعی مورد تاکید قرار گرفته است که در گفت و گو با سه کارگردان سینمای کوتاه این موارد را در این گزارش در میان گذاشته و نقطه نظراتشان را ثبت کرده‌ایم:

بابک مصطفوی:

ژانر مسیر ارائه پیشنهادات تازه است

بابک مصطفوی کارگردان فیلم کوتاه «دکل» که در پاتوق‌های انجمن سینمای جوانان ایران نیز اخیرا نمایش داده شد، معتقد است فضای فیلم کوتاه و جشنواره با بهبود شرایط کرونا در حال حاضر تا حد زیادی رونق گرفته است. او حضور در این جشنواره مایه مباهات هر فیلمسازی دانسته و می‌گوید: حضور در جشنواره ای با قدمت 38 دوره برگزاری و درخواست دست کم 5 هزار فیلم خارجی برای شرکت، برای من و فیلمسازان باعث افتخار بوده است و من خوشحالم که فیلم «دکل» را در این جشنواره داشتم که در بخش‌های مختلفی نیز نامزد شد اما متاسفانه در شرایط کرونایی نمایش داشت و شاید آن استقبال مورد نظر صورت نگرفت. فیلم «دکل» اساسا در ابتدا کار پخش خود را در جشنواره فیلم کوتاه تهران شروع کرد و بعدها به جشنواره‌های بین‌المللی دیگر ارسال شد.

این فیلمساز درباره اهمیت و جایگاه ژانر در حوزه فیلم کوتاه بیان می‌کند: ما به ژانر در فیلم «دکل» نیز اهمیت دادیم و حتی در بخش‌هایی از فیلم، ژانر را بازیگوشانه به خدمت گرفتیم و از عناصر آن بهره بردیم. اما این که ژانر چقدر در سینمای ایران اهمیت دارد یک بحث جدی است. به نظرم در حال حاضر در سینما فیلم‌های یکدستی می بینیم و لازم است پیوستگی تاریخ سینما را در ایران هم مورد توجه قرار دهیم تا برای ارائه پیشنهادات جدید راه باز شود و به کار گیری ژانرهای مختلف راهکاری است که این فضا را فراهم می‌کند.

وی با اشاره به افزایش هزینه‌های ساخت فیلم کوتاه درباره لزوم توجه و مشخص بودن هدف فیلمسازی قبل از آغاز تولید یک فیلم کوتاه بیان کرد: من به ندرت پشت دوربین می روم زیرا معمولا نگرانی این را دارم که مبادا خود و دوستانم را مشغول ساخت اثری کنم که خوب نیست. ضمن این که هزینه های تولید فیلم کوتاه بالا رفته است و باید وقتی احساس می کنیم وقت آن رسیده است که حرفی مهم را به واسطه سینما بزنیم شروع به فیلمسازی کنیم. همچنین باید برای پیدا کردن سرمایه هم تلاش کنیم. امروز برخی هزینه های حمایتی برای ساخت فیلم کوتاه دیگر کافی نیست و فیلمساز باید بودجه حمایتی دیگری نیز برای فیلمش پیدا کند.

کارگردان فیلم کوتاه «دکل» در پایان ابراز امیدواری می‌کند: امیدوارم شرایطی برای فیلم کوتاه ایجاد شود که فیلم‌های این حوزه را در سالن سینما ببینیم. زیرا ریزه کاری هایی نظیر لاین صوتی و اصلاح رنگ و نور تنها بر پرده سینماست که خود را نشان می‌دهد و وقتی یک فیلم در لپ تاپ دیده شود، این جزییات و تلاش یک گروه مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

کاوه قهرمان:

«فیلم متفاوت» به جای «فیلم ژانر»

کاوه قهرمان فیلم‌ساز و مدرس سینما که اکنون فیلم سینمایی «تارا» را بر پرده سینما دارد، درباره جایگاه جشننواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران در میان سینماگران بیان می‌کند: دوباره جمع شدن اهالی فیلم کوتاه کنار هم به واسطه جشنواره یک نقطه روشن است. اگرچه ما معمولا برخی از فیلم‌ها را در طول یکسال گذشته دیده‌ایم یا از جریان ساخت آن ها خبر داریم اما کنار هم بودن فیلمسازان که به واسطه کرونا دو سال گذشته محدودتر شده بود امسال مقدور خواهد شد و این فرصت خوب و جذابی است.

وی ادامه می‌دهد: معمولا این امکان غیر از جشنواره فیلم کوتاه تهران فراهم نمی شود اما زمان یک هفته ای جشنواره فرصت گفت‌وگو و با خبر شدن از هم را ایجاد می کند گپ و گفت هایی که باید آن را غنیمت شمرد.

این فیلمساز عنوان می‌کند: به نظرم استقبالی که هر ساله از جشنواره صورت می گیرد نشان می‌دهد که ظرفیت گسترش دادن جشنواره به روزهای بیشتر یا نمایش فیلم‌هایش در سالن های بیشتر وجود دارد. حتی نمایش فیلم‌ها می‌تواند در بخشی از جشنواره رقابتی هم نباشد اما اگر تعداد سانس ها و نمایش ها بیشتر شود دسترسی برای پاسخگویی به نیاز مخاطبان و علاقه مندان به تماشا و دنبال کردن فیلم‌های کوتاه بیشتر خواهد بود.

کارگردان فیلم کوتاه «مونولوگ» درباره توجه و تاکید بر ژانر در جشنواره سی‌ونهم بیان می‌کند: در این دوران همه جای دنیا از تلفیق ژانرها صحبت می کنند و چیزی به نام ژانر به طور مشخص وجود ندارد. البته می دانم که ایده این ماجرا برای پرهیز از تکرار فیلم هایی شبیه به هم در جشنواره مطرح شده است. اما ما باید بر متفاوت بودن فیلم ها بیشتر از عنوان ژانرهای متفاوت تاکید کنیم. به هر شکلی که وادار شویم فیلم هایی متفاوت بسازیم و فیلم های کوتاهمان کپی دست چندمی از فیلم های بلند ایرانی یا خارجی نباشد خیلی خوب است چه بسا که بسیاری از همان فیلم های بلند نیز خود کپی‌هایی دسته چندم از فیلم های دیگر هستند. همچنین باید در نظر داشته باشیم که اساسا پرداختن به برخی ژانرها در سینمای ایران امکان‌پذیر هم نیست.

وی درباره فضای اکران فیلم های کوتاه نیز عنوان کرد: من فیلم کوتاه را در کنار واژه دیگری به نام فیلم مستقل قرار می دهم و این رویکرد را حتی در فیلم بلندم نیز داشته ام. چنانچه فیلم «تارا» اگرچه یک فیلم بلند و دارای بازیگران چهره است اما همچنان روحیه فیلم مستقل دارد. ما نمی توانیم به دلیل هجم تولیدات‌مان به سمت اکران فیلم های کوتاه برویم و به آنچه برای دیده شدن فیلم های کوتاه نیاز داریم برگزاری پاتوق های فیلم کوتاه شبیه اقدام انجمن سینمای جوانان ایران است. زیرا فضای نمایش فیلم کوتاه مثل گالری‌هایی است که برای علاقه مندان آخر هفته ها در جریان است. ضمن این که تلویزیون هم باید پای کار بیاید و خوراک فیلم کوتاه به مخاطبان خود بدهد و من به عنوان یک مخاطب قطعا ترجیح می دهم از این رسانه فیلم کوتاه را شاهد باشم تا برنامه‌هایی که امروز می بینیم. بنابراین راه فیلم کوتاه در پاتوق ها بیشتر باز خواهد شد. همچنین فیلمساز نظرات و بازخوردهای مخاطبان را در این محافل بیشتر دریافت می کند و این اتفاق بر آثار بعدی اش تاثیر می گذارد.

کارگردان فیلم سینمایی «تارا» درباره اهمیت نقد در حوزه فیلم کوتاه توضیح می دهد: به نظرم در حوزه فیلم کوتاه ما بیشتر از نقد به گفت و گو نیاز داریم؛ مثل قرار گرفتن در فضاهای جشنواره ای که فیلمساز فیلم خود را کنار دیگران می‌بیند و درباره آن نظرات مختلفی را می‌شنود.

قهرمان با اشاره به تعلق خاطرش به سینمای کوتاه بیان می کند: بعد از تجربه فیلم بلند خود، همچنان فیلم کوتاه نیز خواهم ساخت. من فیلمساز هستم و هر جنسی از فیلمسازی که فرصتش دست بدهد به سراغش خواهم رفت. اگر یک فیلمساز تلاش می کند فیلم بلند بسازد شاید نه لزوما به خاطر عبور کردن از مرحله ساخت فیلم کوتاه است بلکه شاید سازوکار اقتصادی آن مناسب تر باشد. در هر حال من همیشه به اصطلاح فیلم کوتاهی بوده ام و باقی خواهم ماند و اگر هر فرصتی دست بدهد باز هم فیلم کوتاه می سازم.

حامد ستاری:

محرک بزرگ تولید فیلم کوتاه

حامد ستاری فیلمساز سینمای کوتاه نیز معتقد است در حال حاضر نگرانی فیلمسازان از تجربه کردن ژانرهای مختلف کمتر شده است و این تنوع سینمای کوتاه ما را رنگارنگ می‌کند. بسیاری از فیلمسازان امروز به جز سینمای ملودرام در حال تجربه کردن ژانرهای دیگر هستند.

کارگردان فیلم کوتاه «موش کور» درباره جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران و جایگاه آن بین سینماگران بیان می‌کند: این رویداد همواره محرک بزرگی برای کار کردن در حوزه فیلم کوتاه بوه است. شاید در سال های اخیر دستخوش تغییراتی شده باشد اما همچنان مهم ترین رویداد برای حمایت از فیلمسازان سینمای کوتاه است و فیلمسازان به انگیزه آن فعال هستند و همچنان کار می کنند.

این فیلمساز عنوان می‌کند: من از 15 سال پیش تاکنون جشنواره فیلم کوتاه تهران را دنبال می کردم. شاید در آن سال ها جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران فضای خودمانی تری داشت اما به نظر می رسد فضای حرفه ای فیلمسازی در سال های اخیر چه در رویکرد سینماگران و اهالی فیلم کوتاه و چه در رویکرد مدیریتی رسمی تر و به سینمای بلند نزدیک تر شده است. حال آن که فیلم کوتاه همچنان باید مرزهای بازتری داشته باشد و تلاش این باشد تا اکوسیستم آن حفظ شود. زیرا اگر قرار بر حاکمیت برخی شرایط خاص سینمای بلند بر فیلم کوتاه باشد شاید کمتر خلاقیتی برای این حوزه باقی بماند.

ستاری در پایان بیان می کند: به طور کلی اعتبار جشنواره و اعتباربخشی اش به فیلم کوتاه انگیزه مهمی برای حضور فیلمسازان در جشنواره فیلم کوتاه تهران است. در این سال ها جشنواره همچنان اعتبار خود را حفظ کرده است و به دیده شدن فیلم های کوتاه و ایجاد فضایی مناسب برای نمایش آن ها کمک کرده است. همه دورهمی ها و گپ و گفت های بعد از نمایش فیلم ها برای ما خاطرات حضور در جشنواره را شکل داده است و اصلی ترین وظیفه جشنواره همین شرایط است تا فیلمسازان با یکدیگر درباره کارهایشان حرف بزنند و تجارب خود را با هم رد و بدل کنند.

سی‌و‌نهمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار 27 مهر تا 2 آبان 1401 برگزار می‌شود.

تجسم یک باور کهن
موفقیت فیلم کوتاه «آخرین شیهه‌ی ...
در روزهای پایانی اسفند نهمین هفت...
گستره وحشت
حسن خمسه سرپرست انجمن سینمای جوا...
پایان فیلمبرداری فیلم کوتاه «مهم...

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *