خسرو سینایی خطاب به نسل جوان سینمای ایران گفت: خودتان را کشف کنید و ادای کسی را درنیاورید.
به گزارش ستاد خبری جشنواره فیلم کوتاه تهران، خسرو سینایی رییس هیات داوران بخش بینالملل سی و سومین جشنواره فیلم کوتاه تهران یکی از آگاهترین افراد نسبت به فیلم کوتاه در طول این سالهاست. او فیلمهای حاضر در این دوره از جشنواره را باکیفیتتر از قبل دانست و گفت: بدون هیچ اغراقی خوشحالم از اینکه کیفیت کلی فیلمها بسیار خوب بود. البته چون سالهای پیش را دنبال نکردم نمیتوانم بگویم که این دوره در مقایسه با دورههای گذشته چقدر پیشرفت داشته است. اما آنچه اکنون از آثار کلیه بخشها دیدم فیلمهای خوب بسیاری وجود داشت. این نکته یک امر مشترک میان همه داوران بخش بینالملل بود و همگی بر این امر تأکید دارند که سطح آثار این دوره از جشنواره بسیار بالاست. به طورقطع سطح فیلمهایی که در این جشنواره به نمایش درآمدند از سطح فیلمهایی که در جشنوارههای جهانی دیگر مثل آلمان و انگلیس نمایش داده میشود متفاوت نیست.
سینایی در توضیح اینکه کدام بخش نقطه قوت این جشنواره بود، توضیح داد: من اصولا به عنوان کسی که به کار تجربی علاقه دارم، چند فیلم تجربی بسیار عالی در بین کارها دیدم. البته آثار داستانی و اقتباسی خوبی هم در میان آثار بود گرچه تعداد زیادی در کلیت فیلمها نداشتند. اما همین چندین فیلم خوب باعث میشد که احساس خوبی نسبت به بازبینی و داوری آثار داشته باشم.
داور بخش بینالملل در پاسخ به این سوال که آیا تعداد آثار رسیده در این بخش جشنواره به معنای شناختهشدن و رسیدن به جایگاهی در ابعاد بینالمللی است، اظهار کرد: نکته این است که اگر هر برنامهریزیای تداوم داشته باشد اثرگذار خواهد بود. این اتفاقی است که نه تنها در بخش فرهنگی که در هیچجای کشور ما رخ نمیدهد. همه برنامهها کوتاهمدت هستند درنتیجه به بازده درست نمیرسند. دلیل دیگر اما سابقه فیلم کوتاه است که هر سال بر آن افزوده میشود. و البته با امکانات آسانی که امکانات دیجیتال فراهم کردهاند، بسیاری از جوانان میتوانند به راحتی فیلم بسازند و این امکان برای همه فراهم میکند که فیلم بسازند و همین دلیلی میشود که فکر کنند ساختن فیلم کوتاه پلهای است برای ساخت فیلم بلند. درنهایت این است که فیلم کوتاه کمتر در بند مسائل اکران و جذب مخاطب است. همه این دلایل کنار هم باعث میشود که جریان فیلم کوتاه هر سال پررونقتر از سال گذشته حرکت کند.
سینایی در ادامه با توضیح تحولاتی که فیلم کوتاه را تحت تأثیر خود قرار داده است گفت: تغییرات این عرصه بیشتر برگرفته از دنیای شخصی صاحب اثر است. در فیلمهایی که امسال در جشنواره دیدم شبیه فیلمهایی است که من در فاصله سال ۴۹ تا ۵۷ برای انجمن اولیا و مربیان میساختم. با این تفاوت که آن زمان با فیلم ۱۶ میلیمتری میگرفتم و حالا با دوربینهای دیجیتال و کمهزینهتر ساخته میشوند. این تحولات در تکنولوژی سینما به کارگردانها هم کمک میکند که با کمترین هزینه، آنچه را که میخواهند به سادهترین شکل بسازند.
وی درخصوص جسارتی که در فیلم کوتاه بیشتر از سینمای بلند دیده میشود، بیان کرد: کسانی که جسور باشند، مدیوم سینما برایشان فرقی ندارد، چه در فیلم کوتاه و چه در سینمای بلند باشند. البته نوع جسارت فرق میکند. گاهی جسارت ذهنی است و گاهی در عمل اتفاق میافتد. باز هم باید تأکید کنم که ابزار تکنولوژی بسیار به فیلمسازان، حتی در کیفیت فیلم هم کمک میکند. مثلا اولین فیلمم «شرح حال» که سال ۴۷ ساختم، سه بار فیلم را روی هم اکسپوز کردم؛ که این اتفاق هزینه زیادی دربر داشت ضمن اینکه از نتیجه کار مطمئن نبودم این در نوع خودش جسارت بود.
مرد پرسابقه سینمای کوتاه، فیلم کوتاه را فارق از فاکتورهای از پیش تعیین شده و براساس استعداد دانست و خاطرنشان کرد: تنها کسانی هستند که استعداد این را دارند که به صورت فشرده و مسنجم حرف خودش را بزند و دیگری نیاز به فرصت برای گفتن دارد. کسی داستان کوتاه خوب مینویسند و دیگری رمان میتواند بنویسد. سینما هم یک ابزار است؛ پس هر ذهنی باید خودش کشف کند که از این ابزار چطور میتواند استفاده کند. به همین خاطر باید به نسل جوان بگویم که خودتان را کشف کنید. ادای کسی را درنیاورید.