بابک خواجه‌پاشا نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی «در آغوش درخت» که در چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر، اولین اثر سینمایی خود را به نمایش گذاشت، درباره اهمیت جشنواره فیلم۱۰۰ و تاثیر آن صحبت کرد.
به گزارش روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران به نقل از روزنامه فرهیختگان، جشنواره بین‌المللی فیلم۱۰۰ بعد از چهار سال وقفه، در‌حال سپری کردن سیزدهمین دوره خود است و این جشنواره همواره محفلی برای حضور فیلمسازان و هنرمندان جوان به‌‌خصوص فیلم‌اولی‌ها بوده است. جوانانی که با ذهن‌هایی پر از ایده و با هدف خلق آثاری ماندگار قدم در این راه گذاشته و در کنار هم به رقابت می‌پردازند. شاید ساخت فیلم‌های کوتاه و راه پیدا کردن آن به جشنواره‌ها از دور کار آسانی به‌‌نظر بیاید اما خلق اثری که بتواند جریان داستان، هیجان، احساسات، پیام و اصل مطلب یک فیلم را در ۱۰۰ثانیه به مخاطب برساند، کاری دشوار و البته یافتن ایده خوب برای ساخت آن اثر کاری دشوارتر است.
جشنواره بین‌المللی فیلم۱۰۰ در دوره‌های پیشین خود نشان داد که این جشنواره قابلیت زیادی برای معرفی فیلمسازان و هنرمندان شایسته به‌دنیای جذاب سینما برای ساخت فیلم‌های بلند را دارد و همواره شاهد ظهور فیلمسازان بنام از دل این جشنواره بوده‌ایم. پس بهتر است به اهمیت این جشنواره برای فیلمسازان جوان اشاره کنیم، فیلمسازانی که تمام تلاش خود را برای حضور و دیده شدن در این جشنواره به کار می‌گیرند.
حضور کارگردان‌های فیلم‌اولی در چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر گواه این مطلب است. کارگردان‌هایی که در عرصه ساخت فیلم کوتاه تجربه زیادی داشتند و در جشنواره فیلم فجر تجربه‌ها و ایده‌های خود را برای مخاطبان سینمای بلند به نمایش گذاشتند. در همین راستا با فیلمسازان جوانی که در چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر اولین اثر خود را به نمایش گذاشتند درباره اهمیت جشنواره فیلم۱۰۰ و تاثیر آن در کیفیت ساخت آثار بلندشان گفت‌وگویی کردیم که در ادامه می‌خوانید.
بابک خواجه‌پاشا، کارگردان فیلم سینمایی «در آغوش درخت» که با اولین تجربه کارگردانی خود در سینمای بلند در چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت، درباره دشواری ساخت فیلم کوتاه نسبت به فیلم بلند گفت: وقتی تصمیم به ساخت یک فیلم ۱۰۰ثانیه‌ای می‌گیرید طبیعتا دیگر نمی‌توانید درباره مراحل مختلف درام‌پردازی از شروع، میانه، پایان و تعلیق‌ها صحبت کنید. ما در فیلم بلند و یا حتی کوتاه به‌دنبال چندین نقطه عطف هستیم، ولی در فیلم ۱۰۰ثانیه‌ای و فیلم‌های خیلی کوتاه، نقطه عطف باید در همان دو، سه ثانیه ابتدایی شکل بگیرد و سریع به‌دنبال تاثیرگذاری آن باشیم. به تعبیری فیلم‌های ۱۰۰ثانیه‌ای در اوج آغاز می‌شوند و در اوج هم به پایان می‌رسند.
خواجه‌پاشا درباره ویژگی منحصر‌به‌فرد فیلم‌های ۱۰۰ثانیه‌ای گفت: این فیلم‌ها تاثیرگذاری آنی دارند. به‌دلیل زیست ما در دوران غلبه مدرنیته و زندگی ماشینی، احتمال دارد مخاطب، زمان چندانی برای تماشای فیلم بلند نداشته باشد. در چنین شرایطی این جنس فیلم‌های خیلی کوتاه می‌تواند تاثیرگذاری خوبی روی مخاطب داشته باشد. ولی آنچه می‌تواند به‌عنوان یک ایراد برای فیلم‌های ۱۰۰ثانیه‌ای و اساسا سینمای کوتاه مطرح باشد، ماجرای «پخش» است. این فیلم‌ها چگونه قرار است به دست مخاطب برسد؟
وی گفت: قطعا تجربه ساخت فیلم کوتاه در ورود فیلمسازان به جریان فیلمسازی بلند، تاثیرگذار است. هرتجربه‌ای در عرصه تصویر بر ادامه مسیر یک فیلمساز تاثیرگذار است، اما اینگونه نیست که تجربه ساخت فیلم کوتاه به‌طور قطع منجر به ورود به سینمای بلند حرفه‌ای شود. کمااینکه شاهدیم برخی افراد سال‌ها فیلم کوتاه می‌سازند اما تبدیل به فیلمساز سینمای بلند نمی‌شوند. بالعکس این ماجرا هم وجود دارد و فیلمسازان بلندی هستند که توانایی ساخت فیلم کوتاه را ندارند. به‌نظرم فیلم‌های کوتاه در جایگاه خودشان، هر از گاهی از فیلم‌های بلند هم ارزشمندتر می‌شوند.
خواجه‌پاشا درباره تاثیر جشنواره‌ها بر فرآیند فیلمسازی فیلمسازان جوان هم گفت: قطعا جشنواره‌ها تاثیرگذار هستند و به شخص من بسیار کمک کرده‌اند. هم جشنواره فیلم ۱۰۰، هم جشنواره فیلم کوتاه تهران و هم جشنواره فجر به من در زمینه شناخت توانایی‌هایم کمک کردند تا بتوانم در عرصه‌ای وارد شوم که به‌سمت سینمای حرفه‌ای گرایش پیدا کنم. جشنواره‌ها می‌توانند باعث اعتماد‌به‌نفس فیلمسازان جوان شوند و از این منظر بسیار ارزشمند هستند.
