ویرجیل ویدریش گفت: من هر فیلمی که میسازم برایم یک معماست که درحین حل آن تلاش میکنم تا برای مخاطب نیز جذابیتهای لازم را به همراه داشته باشد.
به گزارش ستاد خبری سی و پنجمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، ویرجیل ویدریش فیلمساز اتریشی و عضو هیئت داوران بخش مسابقه بینالملل در دومین شب از جشنواره سی و پنجم و در بخش نشستهای اسکایپی جشنواره به شکل حضوری به سخنرانی پرداخت.
وی درابتدا گفت: خوشحالم که در تهران حاضر هستم و به تماشای آثار مختلف مینشینم. من از ۱۲ سالگی و با یک دوربین سوپر ۸ میلی متری آغاز به کار کردم. شاید این دوربین را نشناسید اما هنوز هم موجود است و میشود با آن کار تجربی انجام داد.
ویدریش با اشاره به این که نخستین تجربیاتش در محضر پدر بوده است، اظهار کرد: پدر من در اپرا کار میکرد و در آن زمان من بیشتر از اینکه درگیر فیلم باشم درگیر اپرا بودم و بعد از اجرا به پشت صحنه میرفتم و این بخش برایم لذتبخش بود. در همان سنین همه چیز را همزمان پیش بردم. در سن ۱۲ سالگی اولین دوربینم را گرفتم و در همان زمان یک کار استاپ موشن و یک کار مستند ساختم.
کارگردان فیلم “فروشگاه کپی” درباره تغییر شیوه فیلمسازی از سرگرمی به کار حرفهای گفت: این اتفاق برای من در سن ۱۸ سالگی رقم خورد. پس از آن در دانشگاه وین مشغول به تحصیل در رشته تئاتر شدم، اما پس از ۳ ماه پشیمان شدم و آن را رها کردم. از نظر من سینما به دو قسمت تقسیم شده است آنهایی که سینما خواندهاند و آنهایی که سینما نخواندهاند.
ویدریش در ادامه به سینمای اتریش اشاره کرد و افزود: از ابتدا به سینمای بین المللی علاقه داشتم و در آن زمان دو کانال تلویزیونی در اتریش بیشتر فعال نبود. از آنجایی که من در سالزبورگ زندگی میکردم که نزدیک به آلمان است به همین جهت ۳ کانال اضافهتر هم داشتیم و میتوانستم برنامههای آنها را نیز ببینم و به این شکل با آثار دیگری نیز اشنا شدم. زندگی کاری من از ۱۹۹۹ شروع شد و بیشتر آثارم پروژههای شخصی بود که موفقیتهایی به همراه داشت. برای من همواره فرم بسیار مهم است و از مدیومهای مختلف استفاده میکنم اما دوست ندارم تکرار شوم چرا که از تکرار حوصلهام سر میرود و این تنوع و تازگی برایم مهم است.
وی با اشاره به این که آثارش در ایران بیشتر از کشور خودش شناخته شده است، بیان کرد: احتمالا در اتریش کمتر از ایران شهرت دارم و خیلیها آثارم را اینجا میشناسند، این درحالیست که منتقدین رسمی کشورم هنوز آثارم را نمیشناسند. اینکه مخاطبان آثار من مردم کشورم نیستند یک پدیده مشترک بین اتریش و ایران است و هنرمندان همواره درد اخل کشور خودشان کمتر شناخته میشوند مگر آنکه بمیرند.
کارگردان فیلم “سریع” همچنین گفت: من هر فیلمی که میسازم برایم یک معماست اما تلاش می کنم در حین حل این معما برای مخاطب هم جذابیتهایی به وجود آورم. من بیشتر با فرم بازی میکنم اما تم در آثارم مشترک است. به طور مثال هویت یک موضوع بسیار سحرآمیز در سینماست و من بسیار از آن استفاده میکنم.
ویرجیل ویدریش روز دوشنبه ۲۱ آبان ماه ساعت ۱۷ تا ۱۹ در مجموعه نشستهای تخصصی ۳۵-۲۰ درباره سینمای تجربی معاصر به سخنرانی میپردازد.