در سلسله نشستهای دعوت از اساتید مطرح کشور، کانون عکس انجمن سینمای جوانان اصفهان میزبان شمس لنگرودی بود.
به گزارش روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، این نشست که با عنوان «ایماژ» روز اول شهریورماه در سالن نگارستان امام خمینی (ره) اصفهان برگزار شد، با سخنرانی و جشن امضای آثار این هنرمند همراه بود.
در این برنامه که با استقبال دوستداران این هنرمند برگزارشد، شمس لنگرودی طی سخنانی دیدگاه خود در مورد هنر را بیان کرد و گفت: هنر تعریفپذیر نیست؛ هنر اساساً قرار است که درواقع به خواسته و دغدغههای ناشناخته آدمی پاسخ دهد و آنها را بیان کند. این قاعده هنر است. هر چه این دغدغهها آگاهانهتر و تعمدیتر شود، از حوزه کارکرد هنری دورتر میشود.
وی درادامه به وجوه تمایز هنر از زندگی روزمره پرداخت و گفت: زندگی، حرفها و خواستههای روزمره ما مبنای عقلانی دارد و در حوزه آگاهی ذهن جای میگیرد، درحالیکه هنر همانند خواب است. یعنی در ناخودآگاه رخ میدهد. فرق هنر و خواب در این است که بر خواب هیچ ساختاری حاکم نیست، اما هنر خوابی است که بر آن ساختاری حاکم است.
وی افزود: هنرمندی که هیچ شناخت روشنی – دستکم برای خود- ندارد، به هیچ زیباییشناسی کارکردی و مؤثری نخواهد رسید که مخاطب گسترده را تحت تأثیر قرار دهد. اما هنرمندی که درکی روشن از هستی و جامعه دارد، اثرش هم چه موردقبول مخاطب باشد و چه نه، به علت هماهنگی درونی در اثر، روی مخاطب نیز تأثیر خواهد داشت.
محمد شمس لنگرودی متولد ۱۳۲۹ شاعر، پژوهشگر، بازیگر و مورخ ادبی است. نام شمس لنگرودی پس از انتشار مجموعههای «خاکستر و بانو» و «جشن ناپیدا» در اواسط دهه ۱۳۶۰ مطرح شد و پس از چاپ «قصیده لبخند چاکچاک» به شهرت رسید؛ سپس ده سالی را با سکوت در شعر میگذراند و سرانجام در سال ۱۳۷۹، مجموعه شعر «نتهایی برای بلبل چوبی» را روانه بازار کتاب میکند. شمس لنگرودی در سال ۱۳۸۹ در فیلم فلامینگو شماره ۱۳ به کارگردانی حمیدرضا علیقلیان در نقش یک شاعر ظاهر شد. در سال ۱۳۹۲ در فیلم پنجتا پنج به کارگردانی تارا اوتادی همراه با رضا کیانیان بازی کرد و پسازآن در سال ۱۳۹۳ در فیلم سینمایی احتمال باران اسیدی به کارگردانی بهتاش صناعیها مجددا به ایفای نقش پرداخت. که برای بازی در این فیلم کاندیدای دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد در نهمین جشن انجمن منتقدان سینمای ایران شد.