پیتر چرکاسکی در نشست تخصصی مجازی «۳۸-۲۰» در سی و هشتمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران گفت: من کارهای خودم را به شدت خودارجاعی در سینما می‌بینم و معتقدم فیلم‌های من بیشتر سرگرمی است تا ذهن مخاطب را از دغدغه‌هایش خالی کند. فضای درگیر کننده‌ای که من سعی می‌کنم در فیلم‌هایم بگنجانم به نظرم این مجموعه سینمای فراگیر و گسترده‌تر از فیلمی است که فقط آنالوگ سینمایی قدرت ایجاد چنین انرژی را دارد.
به‌گزارش ستاد خبری سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران؛ نشست تخصصی مجازی «۳۸-۲۰» با حضور پیتر چرکاسکی با محوریت بررسی فیلم «ترین آگین» در روز سوم از سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران برگزار شد.
پیتر چرکاسکی فیلمساز اتریشی درباره آخرین اثر خود «ترین آگین» بیان کرد: شروع فیلمسازی و علاقه‌ام به فیلمسازی به دوران کودکی‌ام باز می‌گردد و در ۱۷ سالگی بود که تصمیم گرفتم اولین فیلمم را بسازم و بعد از آن چهارسال طول کشید که دوربین بخرم.
وی ادامه داد: به مدت پنج سال در برلین زندگی کردم و با تاریخ سینمای آوانگارد آشنا شدم، سپس تصمیم گرفتم که سراغ مدیوم دیگری بروم. در ادامه فعالیت خود به سراغ فن فوتیج رفتم. فن فوتیج یک سری فوتیج قدیمی است که من آنها را تهیه می‌کنم و تصمیم می‌گیرم که چگونه از آنها استفاده کنم. وقتی تصمیم می گیرم با قسمتی از این تصاویر کار کنم، تصاویر را مورد بررسی قرار می دهم. این فوتیج‌ها را به خاطر می سپارم و بعدها به عنوان دایره لغات من کار می‌کنند و می‌توانم جزئی از این فرم‌ها را استفاده کنم.
این فیلمساز ادامه داد: سعی می‌کنم داستانی را که هرکدام از فریم‌ها دارند بنویسم و تصمیم می‌گیرم که با کدام فرم می‌توانم داستان سرایی کنم. در واقع نکته مشترک تمام فیلم‌های من این است که همه با ناپدید شدن دوربین و سینمای آنالوگ و جایگزین شدن آن با دوربین و سینمای دیجیتال است و علت کار کردنم با دست بر روی فرم ها به خاطر این است که مدیوم دیجیتال فیلمسازی قادر به تولید آنها نیست و اثری متفاوت خلق می‌شود.
چرکاسکی افزود: اگر بخواهیم در مورد فیلم «ترین آگین» صحبت کنیم به نظر من این فیلم ارتباط عمیقی با قطار دارد. من همیشه دوست داشتم فضایی جدید را در فیلم داشته باشم و این فیلم را مانند سمفونی می‌بینم که از یک طرف صدای مکرر قطار را از خود تولید می‌کند.
وی با اشاره به اینکه هیچ وقت دردسری درباره کپی رایت نداشته است، ادامه داد: سال هاست که فن فوتیج به قیمت جزیی خرید و فروش می‌شود و تغییر و تحولات بسیار زیادی داده می‌شود که مسئله کپی‌رایت در این حوزه وجود نداشته باشد.
این فیلمساز اتریشی ادامه داد: من کارهای خودم را به شدت یک خود ارجاعی در سینما می‌بینم و معتقدم فیلم‌های من بیشتر سرگرم کننده است تا ذهن مخاطب را از دغدغه‌هایش خالی کند.فضای درگیر کننده‌ای که من سعی می‌کنم در فیلم‌هایم بگنجانم به نظرم این مجموعه سینمای فراگیر و گستره‌تر از فیلمی است که فقط آنالوگ سینمایی قدرت ایجاد چنین انرژی را دارد. به طور کلی خودم را جز سینماگران روایی می دانم فیلم‌هایم را حاوی داستان کوتاهی می دانم که به اوج می‌رسد.
وی گفت: یکی از تجربه مهم سینما مادی بودن سینما است و منظورم از این مادیت این است که یک نوار فیلم در مقابل نور و پرده قرار بگیرد تا مردم آن تصویر را ببینند. وقتی که سالن سینما را می‌بینیم که یک عده آدم بر سر یک چیز توافق دارند و در جای مشخصی حضور یافته و همه به یک جهت رو به پرده بشینند و فیلمی را تماشا کنند، این مجموعه تجربه منحصر به فردی ایجاد می‌کند و برای کسانی که به پرده نگاه می کنند باعث می‌شود نظر آنها نسبت به موجودات فرق کند و من نیز در فیلم هایم همیشه سعی کردم ذهن مخاطب را درگیر کنم.
سی وهشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران ۲۷ مهر تا ۲ آبان ۱۴۰۰ (۱۹ تا ۲۴ اکتبر ۲۰۲۱) برگزار می‌شود. این رویداد برای اولین‌بار در تاریخ سینمای ایران واجد شرایط تایید آکادمی اسکار شناخته و معرفی شده است.
