یک فیلمساز و مدرس سینما معتقد است که انجمن سینمای جوان توانسته ساختار خود را در امر آموزش، تولید و هدایت فیلمسازان به رویدادها و سینمای حرفه‌ای جا بیاندازد و موفق عمل کند.
به گزارش روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، کیوان شمشیربیگی تهیه‌کننده، کارگردان، نویسنده و مدرس انجمن سینمای جوانان ایران در گفت‌وگو با پانا درباره برگزاری آزمون فیلمسازی دوره یکساله در این نهاد بیان کرد: «پیش از دوران کرونا، دوره‌های دو ساله‌ای برای آموزش سینما برگزار می‌کردیم که در آن‌ها امکان آموزش بنیادی‌تری فراهم‌بود و توانایی‌هایشان به طور تخصصی در رشته‌های مورد علاقه‌شان پرورش داده می‌شد. همچنین سرفصل‌های گزارش‌نویسی و داستان نویسی داشتیم که در دوره‌های فیلمسازی تعاملی همگی به اصطلاح به صورت کنسروی و مختصر به هنرجویان منتقل شد و پرداخت دقیق به مباحث را به ناچار کنار گذاشته بودیم. من با دوره‌های فیلمسازی تعاملی موافق نبودم هرچند تجربه‌های از سر اجباری به دلیل محدودیت‌های کرونا بود و تا حدی به استمرار ارتباط با هنرجویان منجر شد اما هنرجویان، فیلمسازی را به طور تجربی و عملی درک نکردند.»
وی افزود: «در حالی که درباره میزانسن‌ها در دوره‌های حضوری به یک تحلیل می‌رسیدیم و درباره همه جزییات بحث و گفت وگو می‌کردیم. درحالی‌که در دوره‌های تعاملی هنرجو باید خود این بخش را پیش می‌برد و این امتیاز و تعهد انجمن سینمای جوانان ایران به هنرجو که او را در هر مرحله‌ای همراهی می‌کند، چندان قابل اجرا نبود.»
این فیلمساز درباره روند آموزش و ظرفیت‌های آن در کرمانشاه بیان کرد: «فرصت‌های زیادی برای فیلمسازی در این استان وجود دارد. ما حتی در دوره‌های تعاملی نیز از یکسری آموزش‌ها جا و غافل نماندیم و حالا با برگزاری آزمون فیلمسازی در آبان ماه از فضای تعاملی عبور خواهیم کرد. اما شاید از منظری آن هم تجربه خوبی بود و می‌توانیم از تجارب برگزاری آن استفاده کنیم و ترکیبی از فضای تعاملی با حضوری را داشته باشیم به شرط آنکه فیلمساز جوان رها نشود و نوعی راهنمایی جمعی از سوی استادان برای پیشبرد فیلمسازی‌اش تا پایان تحویل و به سرانجام رساندن آن داشته باشد.»
شمشیر بیگی درباره همزمانی روند آموزش، تولید و جشنواره در انجمن گفت: «این فرم از حمایت علاقه‌مندان تنها در آکادمی های معتبر دنیا می‌افتد که هنرجو از آموزش شروع کرده و در نهایت به نتیجه برسد، حتی در دانشگاه‌های هنری و سینمایی نیز چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد. این فرصت بی‌نظیر است و انجمن با ظرفیت جمع و جوری که در دفاتر متعدد خود در سراسر کشور دارد توانسته ساختار خود را در امر آموزش، تولید و هدایت فیلمسازان به رویدادها و سینمای حرفه‌ای جا بیاندازد و موفق عمل کندبه نظرم این نهاد می‌تواند با شرایط خاص‌تری این نقش و جایگاه را پررنگ‌تر کند و آن پرداختن جدی‌تر به فیلمسازان و رصد کردن آن‌ها در همه شهرهاست. چنانچه امروز در شوراهای پیچینگ این انرژی گذاشتن صورت می‌گیرد.»
وی ادامه داد: «فکر می‌کنم لازم است برای ارتقای بیشتر فیلمنامه‌های ارائه شده به لحاظ تکنیکی نیز توجه ویژه‌تری صورت بگیرد. در واقع بهتر است از شرایط کمی در تولید فاصله بگیریم و کارها کیفی‌تر شوند. همچنین از تهیه‌کنندگانی دعوت کنیم تا پای کار بیایند و از فیلمسازان کوتاه حمایت کنند. ما به راه‌اندازی یک بانک فیلمنامه در فیلم کوتاه هم نیاز داریم که ویترینی باشد برای حل معضل همیشگی فیلمنامه در سینمای ایران و می توان با یک سازوکار حرفه‌ای فروشگاهی برای عرضه و تقاضای فیلمنامه‌ها ایجاد کرد. چراکه ما قطعا فیلمنامه‌نویسان خوبی داریم که هنوز فرصت ارائه کارهایشان را پیدا نکرده‌اند و ارتباطی با فیلمسازان ندارند تا قصه‌هایشان را ارائه کنند.»
