نشست «تجربه‌گرایی» با اجرای مسعود امینی تیرانی مدیر فیلمبرداری سینما در قالب نشست‌های «۳۸-۲۰» سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران میزبان علاقه‌مندان فیلم کوتاه بود.
به‌گزارش ستاد خبری سی و هشتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران، نشست «تجربه‌گرایی» با اجرای مسعود امینی تیرانی مدیر فیلمبرداری سینما در قالب نشست‌های «۳۸-۲۰» سی و هشتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران برگزار شد.
در بخشی از این نشست سامان درویش کارگردان فیلم تجربی بیان کرد: وقتی درباره فیلم تجربی صحبت می‌کنیم اولویت فرم است و فیلمساز بر اساس آن فیلم می‌سازد، یعنی فیزیک برتر از محتواست تلاشی که در یکی از فیلم‌هایم داشتم این بود که برگردم به سمت سینمایی سال‌های خیلی دور و با فیلم های‌زن اشتاینی برخورد کنم. وقتی این تجربه را کسب کردم به لوپی رسیدم که نتیجه آن «لیمبو» شد. داستان و کاراکترهای من انگار در جهنم و برزخی تکرارشونده و پراکنده غرق می‌شود و در این تله گیر کرده، فضایی که این فیلم داشت تجربه می‌کرد چرک بود بنابراین برای اینکه این حس بهتر منتقل شود به سراغ ابزاری می‌روم که بتواند این کار را کند.
وی افزود: وقتی فیلم تجربی می‌سازی انگار در پروسه جدید عنصر جدیدی زیست می‌کنی. این فیلم، اصلا آنچه نبود که من انتظار داشتم دربیاید. خیلی چیزها که در فیلم استفاده شده راش‌های پرتی بود ولی بعدش دیدم خوب جواب می‌دهد. به نظرم فیلمساز تجربی خودش هم مثل مخاطبی است که اولین بار فیلم را می‌بیند چون خیلی چیزها را در مرحله تولید نمی‌شود پیش‌بینی کرد.
سپس صالح بیگ بیان کرد: در همین پروژه که ما داشتیم، درست است که همه تصاویر با هندی کم فیلمبرداری شد اما هر کدام از تصاویر متفاوتی بودند. هندی کم انگار دنیا و دری است که هزار و یک راه برایش وجود دارد که می‌توانی برایش خیلی کارها کنی، می‌توانی با آن یک فیلم داستانی، تجربی و… بسازی انگار کار کردن با آن به نوعی به پا خواستن است.
در ادامه درویش اظهار کرد: به طور کلی این سوال مطرح می‌شود که چرا فیلمسازان تجربی سراغ دوربین هندی‌کم رفته‌اند؟ این یک انتخاب آگاهانه بوده یا نه؟ چیزی که برای من وجود داشت این بود که من به کارکردش نیاز داشتم.
صالح بیگ هم توضیح داد: من سال ۹۸ یک فیلم ساختم که کاملا روایت‌محور بود، بعد از آن به این نتیجه رسیدم که نمی‌خواهم سینما را اینگونه تجربه کنم، بعدش دیدم خودم دوست دارم به کاری که می‌کنم نزدیک شوم و این ممکن نبود با هندی‌کم. خودم احساس می‌کردم حتی موبایل هم در رقابتی است که انگار همچنان می‌خواهد خودش را به زیبایی‌شناسی فیلم‌هایی که با دوربین‌هایی سینمایی ساخته می‌شوند، نزدیک کند. اما هندی‌کم اول از همه یک نوع اعتراض است، انگار می‌خواهد بگوید من نمی‌خواهم به روال مرسوم سینما نزدیک شوم.
تیرانی هم عنوان کرد: یادم است یک بار بعد از ۲۰ سال توانستم فیلم‌هایی با نگاتیو ۸ را کپی کنم، حس کردم چقدر تصاویر عجیب غریبی است و دوست دارم آن تصویر را دوباره بگیرم و خودم را به آن کیفیت برسانم.
صالح بیگ مطرح کرد: انگار آن فیلم‌ها خلوصی دارند که به ذات سینمای تجربی نزدیک است، خلاقانه هستند و این سینما ناب و پاک است.
تیرانی در ادامه گفت: در سینمای جهان آثار سینمایی در همین حوزه داریم که حالا می‌بینیم بعد از صد و چند سال مجددا به آن ارجاع داده می‌شود و دوباره آنها را نگاه می‌کنیم، انگار همچنان آن ماجرا برای ما زنده است. فکر نمی‌کنم برخی از فیلم‌های سینمای رسمی چنین باشند که بخواهیم مجددا به آنها ارجاع داشته باشیم.
سی وهشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران تا ۲ آبان ۱۴۰۰ (۱۹ تا ۲۴ اکتبر ۲۰۲۱) در حال برگزاری است.
